இந்நாட்டில் ஆட்களைப் பதிவு செய்தல் மற்றும் தேசிய அடையாள அட்டை வழங்குவதற்கான சட்ட ரீதியான பின்புலம் 1968/06/22ம் திகதி 1968ம் ஆண்டின் 32ம் இலக்க ஆட்களைப் பதிவு செய்யும் சட்டமூலம் சட்டமாக்கப்படுவதுடன் ஆரம்பமாகிறது. 1971 ஏப்ரல் 5ம் திகதி இச்சட்டம் நடைமுறைப்படுத்தபடுவதற்கான நிபந்தனைகள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட பின் 1971/10/01ம் திகதி இல.38, கெப்பெட்டிபொல வீதி, கொழும்பு 5 எனும் முகவரியில் ஆட்பதிவுத் திணைக்களம் நிறுவப்பட்டது.

இலங்கையில் ஆட்களைப் பதிவு செய்வதற்கான தேவைப்பாடு பிரித்தானியரின் ஆட்சியின் கீழ் தோட்ட தொழிலாளர்களாக பெருமளவான இந்திய வம்சாவழியினர் இந்நாட்டுக்குள் புலம்பெயர்ந்து வந்தமையும், 1947ம் ஆண்டில் இந்தியாவும், 1948ம் ஆண்டில் இலங்கையும் சுதந்திரமடைந்த பின்பு இரு நாடுகளுக்கிடையில் குடிவரவு, குடியகல்வு சட்ட திட்டங்களுக்கு அமைவாக இந்திய வம்சாவழியினருக்கு சட்டரீதியாக இரு நாட்டுக்கிடையில் பிரயாணிப்பதற்கான வழி பிறந்தமை மற்றும் இந்திய வம்சாவழியினர் இலங்கையர்களுடன் பெருமளவில் கலந்திருந்தமை போன்ற காரணங்களாலே ஏற்பட்டது. இதற்கமைவாக அன்றைய அரச தலைவர்களாக இருந்த ஶ்ரீ ஜவஹர்லால் நேரு மற்றும் டீ. எஸ்.சேனாநாயக்க ஆகிய பிரதமர்களின் தலைமையின் கீழ் இந்நாட்டிலிருந்த இந்திய வம்சாவழியினரின் பிரஜாவுரிமை தொடர்பாக பேச்சுவார்த்தை நடாத்தப்பட்டு, இலங்கையின் பிரஜாவுரிமையை பெறுவதற்கு ஆர்வமுடையோர்களுக்கு விசேடமான சட்டங்கள் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டன. எனினும், அந்த சட்டம் முறையாக செயற்படுத்தபடாமை காரணமாக, 1954ம் ஆண்டு ஒக்டோபர் மாதம் கையெழுத்திடப்பட்ட நேரு – கொத்தலாவல ஒப்பந்தம், 1964 ம் ஆண்டு ஒக்டோபர் மாதம் கையொப்பமிடப்பட்ட சிறிமா சாஸ்திரி ஒப்பந்தத்தின்படி இந்திய வம்சாவளியினரின் ஒரு பகுதியினரை இலங்கையில் வசிப்பதற்கும் ஏனையோரை இந்தியாவுக்கு திருப்பி அனுப்புவதற்கு தீர்மானிக்ப்பட்ட போதும், அந்த தீர்மானமும் முறையாக நடைமுறைப்படுத்தப்படவில்லை. எனவே மலேசியாவின் அடையாள அட்டை வழங்கும் முறையை ஆய்வு செய்ததன் பின்பு , இந் நாட்டுக்கு தேவையான முறையில் ஆட்களைப் பதிவுசெய்து தேசிய அடையாள அட்டை வழங்குவதற்கான சட்ட மூலம் உருவாக்கப்பட்டது.